Laat je regelmatig inspireren en volg deze blog en andere inspirerende teksten op Facebook.
02 november 2021
** AFSTAND **
Je raadt nooit wat ik afgelopen week gedaan heb.
Het is al jaren geleden dat ik dit zo heb gedaan.
Niet zonder specifieke reden of planning.
Gewoon omdat ik daar behoefte aan had.
Afgelopen week heb ik mezelf een weekje vrij gegund.
Niet omdat we weg gingen of omdat er iets gepland stond,
Maar omdat ik daar, na een lange periode van veel werken, aan toe was.
Ik werk ontzettend graag, haal daar veel energie en voldoening uit.
Maar uiteraard kost het ook energie.
De balans dreigde om te slaan en dus was het tijd voor wat afstand.
Lekker in en om huis wat klusjes gedaan.
Dingen waar ik normaal niet aan toe kom.
Leuke dingen gedaan met het gezin,
Heerlijk gesport en veel buiten geweest.
Even afstand van het werk en alle verantwoordelijkheden was heerlijk.
Aandacht voor andere dingen,
Geen zorg voor het welzijn van cliënten, rapportages of werkhervatting.
Lekker kneuterig tijd en aandacht voor mezelf en mijn gezin.
Heerlijk!!
En toch was ik na zo’n hele week doodmoe!
Ik heb genoten van het werken in de tuin.
Snoeien, knippen, vegen en sjouwen met takken en bladeren.
Veel gesport: hardlopen, schaatsen en wandelen.
Eindelijk die kasten eens uitgezocht en opgeruimd.
Voelt goed om daar de tijd voor te hebben.
Voor mij de eeuwige valkuil:
Alle tijd die ik heb, wil ik wel optimaal besteden.
Een hele lijst met allemaal leuke dingen wordt dan afgewerkt.
Wat ik dan vergeet is dat soms ook wel eens goed is
om een middag op de bank door te brengen met een boek.
Gewoon even echt niks.
Ik heb genoten van een weekje vrijaf.
Gelukkig kan ik vandaag weer aan het werk.
Kom ik eindelijk weer wat tot rust.
29 april 2021
** THE WAY YOU LOOK AT THINGS **
If you change the way you look at things, the things you look at will change –
Een bekende uitspraak, die keer op keer waarheid blijkt te zijn.
We komen dit dagelijks tegen, o.a. in nieuwsberichten en social media.
Al zijn we ons misschien niet altijd bewust van het effect hiervan.
Laatst hoorde ik een nieuwsbericht over de druk in de zorg.
Er werd aandacht besteed aan de werkdruk van de zorgmedewerkers en hoe zwaar dat voor veel van deze mensen is.
Het volgende onderwerp betrof de wachtlijsten in de psychische zorg.
Uitgebreid werd stil gestaan bij de schrijnende situatie van patiënten die soms maandenlang moeten wachten op passende zorg.
Dit triggerde me.
Want zijn er niet net zo goed tal van patiënten die moeten wachten op de juiste medische zorg, omdat ze niet terecht kunnen in het druk bezette ziekenhuis?
En hoe zit het met de psychische zorgverleners? Moeten die niet ook ontzettend hard werken om zoveel mogelijk mensen de juiste begeleiding te kunnen bieden?
Beide nieuwsberichten zijn waar.
De zorgverleners staan onder druk en de mensen met psychische problemen hebben het zwaar.
Maar beide verhalen hebben ook een andere kant!
En die wordt niet belicht.
Daardoor ontstaat in beide gevallen een eenzijdig beeld,
En zo kan de publieke opinie worden beïnvloed.
Dit geldt natuurlijk voor heel veel onderwerpen.
Het is maar net van welke kant je het verhaal belicht,
Of hoe je het plaatje inkleurt.
Goed om je te realiseren dat ieder verhaal meerdere kanten heeft.
Laat je oordeel niet afhangen van een eenzijdig belicht verhaal,
Maar bekijk het ook eens van een andere kant.
Als je zaken van verschillende kanten bekijkt, kan er zomaar een heel ander beeld tevoorschijn komen.
If you change the way you look at things….
19 april 2021
** VOL BORD OF VOL GEVOEL **
Wie had dat ooit kunnen bedenken?
Al meer dan een jaar zitten we midden in de pandemie,
Met alle maatregelen die hierin worden genomen.
Voor sommigen van ons betekent dat al lange tijd geen of weinig werk.
Anderen moeten door alle omstandigheden juist extra hard aanpoten.
Ook in mijn eigen beroepsgroep neemt het werk alleen maar toe,
De werkdruk wordt steeds hoger om iedereen die dat nodig heeft te kunnen helpen.
Allereerst ben ik ontzettend dankbaar dat ik door kan met mijn werk.
Ik mag er toch niet aan denken om werkeloos thuis op de bank te moeten zitten.
Heerlijk om aan de slag te kunnen en van betekenis te kunnen zijn voor mensen.
De andere kant van de medaille is dat ik er al meer dan een jaar behoorlijk aan moet trekken.
Veel moeten doen om alles netjes te regelen en te zorgen dat ik voldoende geëquipeerd ben om mensen op een goede manier bij te kunnen staan in deze bijzondere omstandigheden.
Het werk neemt alleen maar toe en de druk op de agenda dus ook.
Is dat erg?
Nee, helemaal niet!
Ik werk ontzettend graag en zeker in het afgelopen jaar dus ook behoorlijk veel.
Zorg voor balans is dan ook belangrijk.
Het werk is goed afgekaderd en ik doe op tijd de deur van de praktijk dicht.
Ik lig dan ook nooit wakker van mijn werk.
In de afgelopen periode heb ik zelfs geleerd om “nee” te zeggen tegen nieuwe opdrachten,
Dat was nieuw!!
Desondanks is mijn hoofd vaak vol, en voel ik de fysieke vermoeidheid.
Werken is fijn, maar vraagt natuurlijk ook energie.
De tijd naast het werk is soms beperkt en er zijn minder mogelijkheden om te ontspannen of je gedachten te verzetten, door alle maatregelen.
Soms overvalt me dan ook het gevoel dat ik overbelast ben.
Dat is niet zo. Als ik eerlijk kijk, is het allemaal prima te doen.
Het ontbreekt gewoon aan tijd of mogelijkheden om echt los te komen van werk en verplichtingen.
Zowel hoofd als lichaam blijven langdurig in de ‘aan-stand’ staan.
Afschakelen wordt steeds lastiger.
En daardoor ontstaat het gevoel van overbelasting.
Herkenbaar?
Kijk eens goed: ligt je bord daadwerkelijk te vol, of is het eerder een vol gevoel??
Mij helpt het om mezelf bewust te zijn van deze dynamiek.
En vanuit dat bewustzijn gerichte keuzes te maken in mijn activiteiten.
Dat is voldoende om het patroon te kunnen doorbreken.
Laat die rapportage maar even liggen, of laat de stofzuiger maar staan.
Eerst even wandelen, mediteren of een vriendin opzoeken.
Soms kun je daadwerkelijke overbelasting voorblijven door het gevoel van overbelasting te erkennen!
11 maart 2021
** HULPBRONNEN **
“Nog even volhouden.
Het einde is in zicht.”
Deze boodschap horen we nu al een hele tijd.
Al meer dan een jaar!
Hoe lang houden we dit nog vol?
Er is nog altijd geen zicht op een eindpunt,
Als dit er al gaat komen.
Mensen kunnen best wel even volhouden als het moeilijk is,
Maar er zit een grens aan.
Je hoort het overal om je heen.
Protesten nemen toe, van verschillende kanten worden brandbrieven gestuurd.
De veerkracht is op, de rek is eruit.
Hoe komt dat? Waarom is het zo moeilijk om langere tijd te leven met de opgelegd beperkingen?
Dat heeft te maken met de balans tussen de ervaren belasting en de beschikbare hulpbronnen.
We kunnen een hoop lasten dragen, zolang er ook maar voldoende hulp- en energiebronnen tegenover staan.
En daar gaat het nu scheef.
De belasting blijft onverminderd hoog en is voor velen misschien nog wel hoger dan normaal.
Het werk gaat door, de kinderen moeten opgevangen worden, de zorg voor je ouders staat onder druk, je hebt financiële zorgen en kampt met een kwetsbare gezondheid.
Normaal gesproken vind je ontspanning in het contact met je vrienden, ga je lekker sporten, zoek je een terrasje op of ga je gezellig een dagje op pad.
Dit geeft ontspanning, je kan je zorgen delen of zelfs eventjes vergeten.
Je krijgt nieuwe energie en laadt weer op. Het helpt je herstellen van alle zorgen en lasten die je draagt, niet alleen mentaal maar zeker ook fysiek.
Maar dit alles kan nu niet, en al langere tijd niet.
Enerzijds wordt je batterijtje dus leeg getrokken door de druk en zorgen,
Anderzijds ontbreekt het aan de hulpbronnen die normaal gesproken helpen bij het opladen van dit batterijtje.
Et voilà: disbalans!
En zolang mensen niet de gelegenheid krijgen om hun hulpbronnen weer op te zoeken,
Zal deze disbalans alleen maar verder toenemen.
Uiteraard kun je een heleboel hulpbronnen nog wel gebruiken.
Je kan nog steeds lekker in bad gaan, een wandeling maken of een goed gesprek hebben met een vriend/vriendin.
En wie weet heb je in deze periode wel hele nieuwe bronnen kunnen aanboren.
Maak dus zoveel mogelijk gebruik van de hulpbronnen die wel beschikbaar zijn.
En laten we hopen dat de hoge heren in Den Haag ons de kans en ruimte kunnen geven om ook andere bronnen weer aan te kunnen boren.
26 februari 2021
** LESJE COMPASSIE **
Het is inmiddels alweer een tijd geleden dat ik hier iets geschreven heb.
Heb je me gemist??
Ik heb mezelf wel gemist!
Lang verhaal in het kort:
Ziek geworden en lange tijd nodig gehad om te herstellen.
Wie mij een beetje kent, weet dat ik niet zo goed ben in ziek zijn.
In langzaam herstellen ook niet.
Het liefst laat ik alles zo snel mogelijk achter me
en ga ik gewoon weer over tot de orde van de dag.
Maar die vlieger ging dus even niet op.
Iedere keer opnieuw werd ik teruggefloten door mijn eigen lichaam:
Stop! Genoeg geweest voor nu, eerst rusten.
Hieraan toe kunnen geven,
Accepteren dat het eventjes niet ging,
Kostte misschien wel net zo veel energie als het herstel zelf.
De hele situatie deed een behoorlijk beroep op mijn zelfcompassie.
Het leven loopt nu eenmaal niet altijd zoals jij wilt.
Je kan het niet forceren, het gaat zoals het gaat.
Iedereen kan ziek worden en het is helemaal prima om de tijd te nemen om te herstellen.
Oké, je voelt je rot. Wees gewoon lief voor jezelf.
Voor wie zich zorgen maakt, ik ben weer helemaal in orde hoor.
Het was soms best een pittige periode,
En vooral weer een hele mooie levensles.
Wees mild naar jezelf
Kijk met compassie naar het leven.
Zorg voor jezelf en je vindt altijd weer een weg.
Het leven daagt je soms uit, met kleine of grote uitdagingen
Accepteer het als een levensles.
03 december 2020
** DE CRISIS VOORBIJ **
In maart 2020 is het zo’n beetje begonnen.
Het leven veranderde, alles was anders.
Iedereen schrok van de gevolgen van het nieuwe virus.
De regering greep in.
We zagen ons geconfronteerd met een crisis.
Over het algemeen waren mensen gemotiveerd om zich aan te passen.
Vanuit een gezamenlijke paniek en het gevoel iets te moeten doen,
Waren we gemotiveerd om ons tijdelijk aan te passen.
Dat is wat crisis met je doet:
Vanuit een ervaren noodzaak worden we geactiveerd om iets te doen.
Aanvankelijk leek dit tijdelijk,
Dat gaf ons de moed om vol te houden
En uit te kijken naar betere tijden,
Naar het einde van de crisis.
Inmiddels ligt de crisisfase achter ons.
Er is geen sprake meer van een acute noodzaak,
Maar een langdurig aanhoudende situatie.
De veranderingen in ons leven zijn chronisch geworden.
Dat doet ook iets in onze motivatie.
Rationeel snappen we wel dat de veranderingen nodig zijn.
Ons systeem kan echter niet zo lang in een acute stand blijven staan.
De noodvoorraad is opgebruikt.
En dus moeten we andere bronnen aanboren om dit vol te kunnen houden.
Dat kost langdurig energie.
En dat merken we massaal.
Ik hoor het bij de mensen die ik spreek,
De mensen die ik om me heen zie,
En ik merk het bij mezelf.
Wat ik me het meest opvalt bij mezelf
Is dat ik niet meer zo makkelijk oplaadt.
Waar ik voor de crisis van alles en nog wat deed
En eigenlijk altijd wel iets te doen had,
Is het aantal activiteiten nu drastisch minder.
En hoewel het soms ook wel erg druk kon zijn met al die activiteiten,
Hielp het me ook om een gezond evenwicht te houden in mijn leven.
En dus om een goede energiebalans te creëren.
En juist die balans gaat nu wat scheef.
Herkenbaar?
Ga op zoek naar hetgeen jou energie kan geven.
Dat zal misschien niet hetzelfde zijn als wat het eerst was,
Simpelweg omdat dat nu eventjes niet kan binnen de maatregelen.
Maar er zijn tal van opties die wel kunnen.
Wees creatief, durf buiten de kaders van je gewoonten te kijken.
Voor mij is het buiten zijn,
Zoveel mogelijk!
Ook als het regent, waait of ijskoud is.
Wandelen, hardlopen of gewoon lekker in de tuin werken.
Zolang ik buiten ben, laadt mijn accuutje weer op.
Misschien is het voor jou iets anders.
Ben je verrassend creatief,
Vind je het in bezig zijn met lekker koken,
Of ontdek je prachtige boeken.
Het maakt niet uit wat het is,
Zolang het jou maar energie geeft,
Nu, en zeker ook na deze lastige periode in ons leven.
09 november 2020
** ONVERWACHT BEZOEK **
Afgelopen weekend hadden we bezoek.
Netjes alles volgens de richtlijnen natuurlijk.
Hij kwam alleen en bleef keurig op afstand.
Eigenlijk was hij niet eens welkom.
Hij kwam zomaar aangevlogen
En streek ongevraagd neer op ons terrein.
Het was een reiger.
Hij had een feestmaaltje ontdekt in onze vijver.
En besloot kennelijk om op zijn gemakje inkopen te komen doen.
Hoewel ik helemaal niet van reigers hou,
En zeker niet als ze zich tegoed doen aan onze vissen,
Heb ik toch gefascineerd zitten kijken naar deze ongenode gast.
Hij streek neer op het dak van het tuinhuisje,
Om de hele situatie eens op zijn gemakje te overzien.
Met lange, trage stappen schreed hij over het grasveld, richting de vijver.
Volledig op zijn gemak,
Verkende hij de situatie.
Rustig liep hij rond de vijver,
Met zijn lange poten liep hij van de ene kant naar de andere kant.
Stond minutenlang aan de rand of zelfs in de vijver.
Om vervolgens ergens anders een betere positie in te nemen.
Met ongelooflijk veel geduld
Leek hij rustig de lekkerste vis uit te zoeken.
Na wat eindeloos leek te duren,
Maakte hij een weloverwogen keuze
En pikte het lekkerste hapje uit het water.
Nogmaals, ik houd niet van reigers,
En al helemaal niet als ze mijn vijver leeg vissen.
Wat me boeide was het geduld waarmee deze vogel zijn doel nastreefde.
Zonder enige druk, de situatie in zich opnemend.
Verschillende opties onderzoekend,
Volledig in het hier-en-nu zijn om pas toe te happen als het juiste moment daar is.
Dagelijks brengt hij ons nog een bezoekje.
Hij positioneert zich op het dak en kijkt neer op onze tuin.
Helaas voor hem hebben we onze vissen inmiddels afgeschermd.
Kan hij heel geduldig tot de conclusie komen dat bij ons niks meer te halen valt!
05 oktober 2020
** GEZOND EVENWICHT IN CRISISTIJD **
In deze vreemde tijd van crisis, is het lastig om je weg te vinden.
De toekomst is onzeker,
De maatregelen veranderen iedere keer opnieuw.
Mensen kampen met gevoelens als angst, boosheid, verdriet en machteloosheid.
Ook het ‘nieuwe’ gedrag van mensen is vervreemdend.
Er worden geen handen meer geschud,
Geen omhelzingen of knuffels
En mensen blijven angstvallig op afstand.
Uiteraard houdt niet iedereen zich even goed aan de regels.
En ook dat maakt weer van alles los.
Hoe ga je daarmee om?
Maakt het je angstig dat iemand geen mondkapje draagt,
Of geeft het juist rust dat het niet anders is dan anders?
Allemaal emoties, de een intens de ander subtiel aanwezig.
En voor iedereen weer anders.
Hoe bewaar je dan voor jezelf het evenwicht?
Hoe zorg je dat je zo comfortabel mogelijk kan leven in deze bijzondere tijd?
Allereerst is het helemaal oké om allerlei gevoelens te hebben.
Het is niet goed of fout, het is gewoon wat het is.
Schaam je er niet voor en vecht er niet tegen.
Laat het maar gewoon toe en praat er over met anderen.
Hoewel iedereen er anders in staat,
Ben je echt niet alleen met al deze gevoelens.
Goed dus om te delen.
Blijf er echter niet in hangen!
Ondanks alle beperkingen, is er ook nog heel veel moois mogelijk.
Zoek, creëer en pak de momenten om te blijven genieten.
Een mooie wandeling in de natuur,
Een spannende film,
Of een heerlijk kopje koffie.
En blijf ook vooral in contact met de mensen om je heen.
Als het even kan live en op gepaste afstand,
Of anders toch in elk geval per telefoon of whatsapp.
De balans kan soms behoorlijk schommelen.
Neem de tijd om steeds opnieuw het evenwicht te vinden.
Met of zonder mondkapje.
10 september 2020
** BUSINESS AS USUAL **
Het is weer druk. Business as usual.
De aanvragen stromen binnen,
Telefoontjes, emails en gesprekken.
Allemaal mensen die een extra steuntje in de rug nodig hebben.
Opleidingen, bijeenkomsten en congressen.
Het gaat gewoon weer allemaal door, online of live.
Ook privé is de trein weer vertrokken.
School, sporten, de clubs, voorzichtige afspraakjes en feestjes.
De kalender is weer goed gevuld.
Herkenbaar waarschijnlijk voor velen van ons.
Fijn dat het allemaal weer kan,
En tegelijk komt er veel op je af
Wordt er een beroep gedaan op je tijd, flexibiliteit, beschikbaarheid en belastbaarheid.
Veel mensen zijn dan ook moe.
Na een half jaar van stilstand op veel gebieden
Gaat nu alles weer in volle snelheid van start.
Hoe ga je hier op een gezonde manier mee om?
Het belangrijkste is de zorg voor jezelf.
Zorg voor voldoende rust en eet gezond.
Dat is altijd een belangrijke basis.
Bedenk daarnaast of je de dingen doet die je leuk vindt.
Geniet van hetgeen je doet.
En doe de dingen waar je energie van krijgt.
En als dat niet kan, combineer het dan met iets wat je leuk vindt.
Als je dan toch naar school moet lopen,
Loop dan een blokje extra om en maak er een lekker wandelingetje van.
En vergeet vooral niet om je grenzen te bewaken.
Zeg op tijd ‘nee’, je hoeft echt niet overal bij te zijn.
Ook als het druk is op het werk.
Een keer iets extra’s doen, is helemaal niet erg.
Maar het is ook een keer genoeg
en tijd voor jezelf is ontzettend belangrijk om een gezond evenwicht te bewaren.
Dus op z’n tijd de telefoon uit,
En lekker zorgen voor jezelf.
Met je voeten omhoog op de bank,
In goed gezelschap aan de dis,
Of met je hoofd in de wind in het bos.
Alleen zo behoud je een gezonde balans in de dagelijkse drukte.
En blijft het bovendien ook nog leuk!
17 augustus 2020
** GESCHIEDENIS IS ONOMKEERBAAR **
Het blijft lastig, omgaan met veranderingen.
Het nieuws is er vol van.
Sla de krant maar open en je leest voorbeelden te over.
Mensen hebben moeite zich neer te leggen bij een veranderende maatschappij.
Ze willen terug naar het ‘normale’
Terug naar de wereld die ze kennen,
Die ze zo vertrouwd is.
Lang lang geleden, in 1519 om precies te zijn,
Meerde de Spanjaard Cortés met zijn gevolg aan op het zonnige strand van Mexico.
De plaatselijke bevolking, de Azteken, had geen kennis van de rest van de wereld,
En van Spanjaarden hadden ze helemaal nog nooit gehoord.
Ze wisten dan ook niet wat hen overkwam toen daar plots die vreemd uitziende mannen,
In gigantische schepen hun leven in kwamen gevaren.
Alsof buitenaardse wezens in hun ruimteschepen waren geland.
De Azteken werden compleet overdonderd en hadden geen idee wat ze hiermee aan moesten.
We weten allemaal hoe dit verhaal is afgelopen.
Het leven van de inheemse bevolking is nooit meer hetzelfde geworden.
Van de een op de andere dag veranderde het leven drastisch door de komst van deze vreemde indringers.
Hoe graag ze het ook hadden gewild, ze konden nooit meer terug naar hun oude ‘normale’ leven.
Zo zijn er tal van voorbeelden te vinden in de geschiedenis van de mensheid.
Veranderingen horen bij het leven, maken deel uit van de ontwikkeling en de geschiedenis.
Soms geleidelijk, soms plotseling.
Vaak onomkeerbaar.
Uiteraard hoop ook ik dat we ons ‘normale’ leven snel weer kunnen hervatten.
En dat we weer kunnen doen, waar we altijd van hebben genoten met elkaar.
Maar wie weet, is het corona virus voor ons wat de Spanjaarden voor de Azteken waren.
Een plotselinge en cruciale wending in onze samenleving.
Misschien gaat de vergelijking wel wat scheef.
En is dit toekomstbeeld wat negatief.
Maar het is wel goed je te blijven realiseren dat de geschiedenis altijd vooruit gaat,
Dat veranderingen daarbij horen,
En dat terug naar het oude, vertrouwde lang niet altijd een optie is.
04 augustus 2020
** HIER-EN-NU **
Leven in het hier-en-nu
Bewust zijn van het moment
Het klinkt zo mooi,
Maar hoe doe je dat nou eigenlijk??
Het is echt niet zo simpel als het klinkt.
Mooie woorden, fijne oefeningen en fantastische teksten.
Al jaren ben ik bezig met het beoefenen van mindfulness.
Trouw kom ik iedere keer weer terug in het moment
En eerlijk is eerlijk, dat geeft ook daadwerkelijk rust en ruimte.
Maar steeds komen daar dan toch weer de gedachten om de hoek kijken.
Wat moest ik ook weer doen? Wat is er nu eigenlijk gezegd?
Zowel het verleden alsook de toekomst blijven zich in mijn hoofd aan me opdringen.
Er is een periode in het jaar dat dit me veel beter afgaat.
Dan kan ik daadwerkelijk leven in het hier-en-nu,
Zonder allerlei opdringerige gedachten over dingen die gebeurd zijn of nog op de planning staan.
Twee weken in het jaar, waarin ik heerlijk kan wegzakken in het moment
Bewust van iedere stap die ik zet, van alle sensaties en van mijn omgeving.
Dat is voor mij VAKANTIE!
De telefoon gaat op stil, ik wil geen krant lezen, kijk geen journaal en de tv blijft op zwart.
Geen agenda die me door de dag leidt, geen email en geen mensen die een beroep op me doen.
Ik hou me alleen bezig met mijn gezin en de vraag ‘wat gaan we doen vandaan?’
En dat bevalt me goed.
De wereld kan prima een paar weekjes zonder mij!
Uiteraard komt er ook weer een eind aan de vakantie
En zie ik mezelf toch weer geconfronteerd met alle invloeden uit de omgeving, waar ik iets mee moet.
Met frisse energie ga ik het leven van alledag weer aan.
De intentie om vaker in het moment te zijn heeft weer een nieuwe boost gekregen.
En ik neem me opnieuw voor om de hier-en-nu momenten vaker te creëren.
Toch dringen al snel gedachten aan de toekomst zich weer op;
Hoeveel ik ook van het huidige moment kan genieten,
ik kijk nu al uit naar de volgende vakantie!
06 juli 2020
** THE WIND OF CHANGE **
Heb jij het ook gevoeld?
De wind….
Soms een klein briesje,
Zacht en aangenaam zwoel.
Maar soms een behoorlijke storm,
Koud en venijnig.
Nee, niet de wind buiten.
De wind die waait in onze maatschappij:
De wind van verandering.
Er is van alles gaande.
Discussies laaien op, de een nog feller dan de ander.
Over hoe we met elkaar om moeten gaan
En vooral ook over hoe we niet met elkaar om moeten gaan.
Iedereen heeft zijn eigen mening,
En dat mag ook, we leven in een vrij land.
De een is blij met de veranderingen,
De ander vindt het helemaal niks.
We bekijken onze wereld door de bril van nu,
Met de huidige normen en waarden die gelden in deze tijd.
Ook die waarden en normen veranderen met de tijd.
Het is dan ook niet reëel om de geschiedenis te beoordelen op basis van de huidige normen en waarden.
Wat honderd jaar geleden heel normaal en acceptabel was, bekijken we nu misschien heel anders.
En als we honderd jaar verder zijn, zullen die normen weer anders zijn en vinden mensen het wellicht gek of zelfs afkeurenswaardig wat we nu allemaal doen.
Verandering is van alle tijden,
Soms geleidelijk, soms radicaal.
Het hoort bij het leven en de ontwikkeling van de mens.
Maar zoals het hele leven, kan verandering alleen bestaan in het hier-en-nu.
Ga uit van dit moment, met alle waarden, normen en standpunten die nu gelden,
en bepaal hoe je vanaf dit moment verder wilt.
Alleen dan kan verandering constructief zijn en bijdragen aan een verdere ontwikkeling.